-
1 zdziwić
(-wię, -wisz); vb; od dziwić* * *pf.surprise; nic mnie już nie zdziwi nothing will surprise me any more.pf.be surprised; nie zdziwiłbym się, gdyby... I wouldn't be surprised if...The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdziwić
-
2 dziw|ić
impf Ⅰ vt to surprise- nic mnie już nie dziwi nothing surprises me any more- dziwi mnie, że nadal z nim pertraktujesz it surprises me that you’re still dealing with him ⇒ zdziwićⅡ dziwić się to be surprised- dziwię ci się, że przyjąłeś tę pracę I’m surprised (that) you took that job- nie dziwić się komuś (że…) not to blame sb (for sth)- dziwić się czemuś to wonder a. be surprised at sth- dziwić się tutejszym zwyczajom to wonder at the local customs ⇒ zdziwić sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dziw|ić
-
3 zdziw|ić
pf Ⅰ vt to surprise, to astonish- jego zachowanie zdziwiło wszystkich obecnych everyone present was surprised at a. by his behaviour- zdziwiło nas, że nie przyszedł we were surprised (that) he didn’t come- być mile/niemile zdziwionym to be pleasantly/unpleasantly surprised- nic mnie już nie zdziwi nothing suprises me any moreⅡ zdziwić się to be surprised, to be astonished (czymś at a. by sth)- zdziwił się, jak zobaczył jej nowego chłopaka he was surprised when her saw her new boyfriend- wcale się nie zdziwiła, kiedy to usłyszała she was by no means surprised to hear it- nie zdziwiłbym się, gdyby… it wouldn’t surprise me if…, I wouldn’t be surprised if…The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdziw|ić
-
4 dębieć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dębieć
-
5 zdziwieni|e
Ⅰ sv ⇒ zdziwić Ⅱ n sgt surprise, astonishment- niebotyczne zdziwienie great astonishment- oniemieć ze zdziwienia to be speechless with surprise- ku swemu zdziwieniu dowiedział się, że zdał much to his surprise he found out that he had passed- słuchać kogoś ze zdziwieniem to listen to sb in a. with surpriseThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdziwieni|e
См. также в других словарях:
zdziwić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zareagować na coś zdziwieniem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zdziwiłem się, gdy zobaczyłem cię tutaj. Zdziwiło go świadectwo córki. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdziwić — dk VIa, zdziwićwię, zdziwićwisz, zdziw, zdziwićwił, zdziwićwiony «sprawić, że ktoś się dziwi, wprawić w zdumienie» Zdziwiło mnie twoje zachowanie. Nic nie mogło go zdziwić. zdziwić się «odczuć, okazać, że coś jest dziwne, zaskakujące,… … Słownik języka polskiego
zdziwić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zdziwićwię, zdziwićwi, zdziwićwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} spowodować, że ktoś się dziwi; wprawić w zdumienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zdziwiła ją wizyta przyjaciółki. Twój list na pewno go zdziwi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdziwienie — n I 1. rzecz. od zdziwić. 2. «stan człowieka, który się czemuś dziwi, który się zdziwił» Miłe, przykre, niebotyczne zdziwienie. Oniemieć, osłupieć ze zdziwienia. Patrzeć, słuchać ze zdziwieniem. Dowiedzieć się czegoś ku swojemu zdziwieniu.… … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
otworzyć — 1. Nie mieć do kogo ust, pot. gęby otworzyć «nie ma w pobliżu nikogo, z kim można porozmawiać»: Nie było do kogo ust otworzyć. Powinowaci i znajomi byli poruszeni, zatroskani, ale trzymali się z daleka. M. Ławrynowicz, Diabeł. 2. Nie otworzyć ust … Słownik frazeologiczny
otwierać — 1. Nie mieć do kogo ust, pot. gęby otworzyć «nie ma w pobliżu nikogo, z kim można porozmawiać»: Nie było do kogo ust otworzyć. Powinowaci i znajomi byli poruszeni, zatroskani, ale trzymali się z daleka. M. Ławrynowicz, Diabeł. 2. Nie otworzyć ust … Słownik frazeologiczny
duży — duzi, większy 1. «wielki, znaczny pod względem rozmiarów, kształtu, ilości, siły» Duży dom, las, ogród, majątek. Duży kawał czegoś. Duże koszty produkcji. Duży nakład, procent, wybór. ∆ Duża czarna «duża filiżanka czarnej kawy, duża porcja kawy»… … Słownik języka polskiego